Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>achteruit gedreven, geen zwaar geschut tegenover de vuurmonden des vijands kunnende plaatsen.</p>
<p>Die hernieuwde aanvallen toonden dat onze vrijwilligers waarlijk dapper zouden gevochten hebben, indien zij met talent en eerlijkheid aangevoerd waren; die herhaalde terugdrijvingen lieten ten volle zien dat de Hollanders zich daar heel sterk en goed gewapend bevonden.</p>
<p>Dit feit had het hoofdkwartier op het denkbeeld moeten brengen, een ernstigen, algemeenen en goed aangevoerden aanval te doen beginnen; maar neen, na de tweede terugdrij ving liep bij de Belgen alles in het wild rond; er waren noch aanvoerders, noch tucht, niets!</p>
<p>De bevelhebbers hadden geene aide de camps, de aide de camps geene bevelen te dragen, geene paarden om ze over te brengen, de soldaten slechte wapens, geene kogels; niemand had eenige richting, kende een vastgesteld plan en zij die vechten wilden, handelden volgens eigen initiatief, de vijand opzoekende waar zij meenden dat hij was, of waar eenige schoten zijne tegenwoordigheid schenen te verraden.</p>
<p>Onder de vrijwilligers der voorwacht bevonden zich André en zijne vrienden.</p>
<p>Voor hun was het reeds meer dan duidelijk : gansch de veldtocht was één verraderswerk. Twee der vrienden hadden het leger willen verlaten, zeggende niet de dupen van valsche politiekers te willen worden, maar de anderen, alhoewel hunne vrienden moetende gelijk geven, hadden er eene gewetenszaak van gemaakt en vonden het niet mannelijk gehandeld, uit het leger te trekken wanneer de zotte tochten en de militaire wandelingen eindigden en de slag een aanvang ging nemen.</p>
<p>Na eenige besprekingen besloten zij allen te blijven en het den Hollanders zoo duur mogelijk te doen bekoopen, dat het verraad hun in de hand werkte.</p>
</text>
|