| Full text |
159
kwalijke. En zn stokje weer onder den arm nemend, liet ie zn
knieën wat doorzakken, de beide geopende handen, vingers uit-
gespreid, op en neer bewegend: »Verschwartster nar, ijzere jan-
klase, waarom rook je dan niet? Zéker voor je gezondheid. Prach-
tig zie je d'r uit, sjijn! Nah, der raacht niet. Hoe kömt me bij de
meschoghaas? Bin jij 'n jonge van twintig jaar? Alle genot ont-
zagt-ie zech. Alle dage vreet-ie gras. Mot je geen fielsefie gaan
studeere? Attenom! fielsefie. Hoe kômt me bij de narresjkat?
EE mnOt NN ZOOMELLES vegeretarier zijn. Zal ik je 's wat zeggen als
goeie friend? jij neemt je veel te weinig van ’t leven. Je bind oud
voor je tijd. Jà! ’n mensch is daar gemaakt om de heele dag te
lajene.…!) Wat ikste brom, jij hebt d'r later nog ’s berouw fan.
Maar dan is ’t te laat. Dan zaje òòk zegge.… had ik maar nà
goeie raad geluisterd. Ga je mee n uur na’ kafé, dan zal ’k je 's
late zien wat *t leve is. Kom, ga mee, ks hounje eten
Over zn toonbank geleund, witte wolken tabaksstank uitstoo-
mend, koddig lache-bekkend, stond Dejongh ’t aan te zien.
— »Nee, zei Levie, ik ga naar vergadering.
— Adebroi! fergadering! Hoe krijg je me zoo meschoghe? ja,
dr is hier wat te fergadere. Late ze voor mijn part allemaal de
pest krijge. ’t Is jammer dat Fr hier nooit aardbevinge zijn, anders
zou ik waarachtig wenschen dat die heele rotstad hier ’s op 'n
goeie dag door mekaar gerammetaard werd. Hun socialerigheid hier,
die zal me gestòle worre... Geen één is d’r hier die eenig begrep
het fan organisatie, die 'n woord snapt fan ons pchogram.
Dan motten leenen ond Dejongh.
— Hun leere? Zie je me nou foor zoo dom, zoo aarts-bezope
an, om dààr nog eenige moeite foor te doen? Allemaal ferlore ar-
beid; as je bij ’n meid gaat doe je nog meer nut. (EIS nebnone
vet ’n andere wereld tot ze spreekt. Ze begrijpen niets, letterlijk
niets fan je. Hun hoofde is ’t fat der Danaïde... u kent die le-
gende toch wel? Alles wat je an ze doet, is boter an de galg .…
Daags hehe nmemnmaezel Ferkerrekeël! o, o, o! wat ’n sinjeur.
Fannacht hebbe ze-n-m weer ’s foor de ferandering in de goot
gefonde, ròt fan ’t zuepe. En dan hebbe ze me hier ’n krantje!
Kommier, ’k zal je ’s wat foorleze. Stel je foor, ’n slachtoffer fan
t kapitalisme, ’n prostituée, die zich foor ’n paar uur ferkocht het
an ’n ander slachtoffer van dat zalfde kapitalesme, ‘n matroos,
die in geen jare in Zn faderland komt, d'r geen frouw op na kan
houe, maande en maande in onthouding leeft, en as-ie dan ’s op
de wal komt zich tefrede stelt met ’t surogaat fan liefde, dat foor
’n paar fijf franksttukke te koop is. goed. Dat zijne misstande,
nie-waar? En as nou zoo’n ongelukkig schepsel de kans schoon
ziet, en ze ontroofd 'm fan ze spaarcente.… dan lache de mensche
1) Lezen.
? |
