Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De Hollanders, in het bezit van den IJzer-berg, richtten van op die vervaarlijke stelling een moorddadig vuur naar de Belgen, waaraan dezen zich niet ontrekken konden. Het regende kogels, ballen en bommen in hunne rangen, die van minuut tot minuut dunden en met eene totale vernieling werden bedreigd. Wat te doen? Geen bevel kwam. Moesten de soldaten zelf bevelen of vluchten ?De toestand was schrikwekkend. Vele schoten der vijanden raakten; ieder die nog gespaard werd zag den dood naderen, als hij de vlucht nietnam.Nog eenigen tijd en de meeste soldaten, onder het bereik der Hollandsche batterijen staande, waren gedood of hadden de vlucht genomen.</p>
<p>En geen bevel kwam. De soldaten vloekten, de officieren morden, de onrust steeg. Op eens naderde een groote troep ruiters de strijdplaats; aller oogen richtten zich naar dien kant; daar steeg eensklaps een donderende hoerakreet op; men had den koning onder de ruiters bemerkt en begroette met jubelkreten zijn verschijnen, dat iedereen nieuwen moed, nieuwe hoop schonk. Helaas! Bijna aanstonds daarna werd bevel gegeven den IJzer-berg stormenderhand in te nemen en eenige minuten nadien</p>
<p>Vlogen honderde soldaten naar die stelling, hunne wapens naar de vijandelijke batterijen uitstekende. Eene hevige losbranding vaagde een groot deel der bestormeraars weg en deed hun naar de diepte rollen; de aanvallers, door anderen versterkt, bekreunden er zich niet om en ijlden steeds voort den berg op. Eene tweede losbranding volgde, wek» rolden vele Belgen naar de eeuwigheid, maar het grootste deel hunner was hooger opgeklommen. Nog eenige oogenblikken, en men had de kanonnen bereikt: dan zou een gevecht met den blanken sabel alles beslissen. Een derde salvo werd met den hernieuwden kreet : voorwaarts! beantwoord en het doel scheen bereikt, toen op eens een ontzagelijke hoop Hollandsche rui-</p>
</text>
|