Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Dit kanongebulder duurde omtrent een uur; dan kwam een bevel tot oprukken des voetvolks.</p>
<p>Op het oogenblik dat zij gereed waren, kwam er een nieuw order, waardoor een deel der soldaten aan den aanval niet mochten deel nemen, en voor een oogenblik de strijdplaats moesten verlaten, om den vijand in de zijde aan te vallen.</p>
<p>Die krijgsverrichting, met veel behendigheid en stoutheid uitgevoerd, gelukte goed; de onverwachte aanval van een zijner vleugels bracht eene nog al groote verwarring bij den vijand te weeg, doch zij werd alras hersteld door het overgroot getal manschappen waarover de Hollanders beschikten en die de gevallenen aanvulden. Na een hardnekkig gevecht, dat rond het uur duurde, moesten de Belgen wijken, na den vijand groote schade aangebracht, doch zonder nogthans hun doel bereikt te hebben.</p>
<p>In goede orde trokken zij terug, zich op nieuw bij het strijdende leger voegende. In dit gevecht was André gekwetst geworden aan den voet; een obitser was in zijne nabijheid gesprongen en had hem bloedend ten gronde geworpen.</p>
<p>In der haast verbond hij zelf den gekwetsten voet, omdat hij den strijd niet wilde verlaten. Zijne sombere gedachten waren geweken, ook die zijner vrienden en wellicht van de meerderheid der soldaten en officieren, welke eenig wantrouwen hadden gevoed. De strijd, die ondanks zijne wreede gevolgen, niet aan grootschheid ontbrak, hield hun gansch bezig. Het indrukwekkende van het schouwspel, het plechtige en gewichtige der gebeurtenis en harer gevolgen, had het grootste deel der strijders als met eene tooverroedé aangeraakt en hun een vuur, eene bezieling geschonken, die zij meenden nooit te kunnen bezitten.</p>
<p>Toen André en de soldaten, waarmede hij zich bevond, terug bij het leger kwamen, was de toestand der Belgen hachelijk geworden. De gevolgen der zorgeloosheid van het hoofdkwartier lieten zich gevoelen.</p>
</text>
|