| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>om door hem begrepen te worden, tot wien zij waren gericht : Moordenaar van duizende Belgen, verrader en eedverbreker, wees veracht door de menschen, want gij zijt gevloekt door een uwer stervende slachtoffers !</p>
<p>André zweeg en zonk in de armen zijner broeders. Deze erge en verpletterende beschuldiging, in zulke tragische omstandigheden en door een stervende gedaan, bracht ontsteltenis onder de officieren te weeg, Leopold verbleekte en wendde den blik af, terwijl André's moeder, bij het hooren der laatste woorden van haren zoon, een rampzalig einde voorspellende, met een gil naar hem .vloog, de armen om zijn bebloed hoofd slaande.</p>
<p>Het was een plechtig schouwspel, dat slechts weinige stonden duurde.</p>
<p>André, nog meer verzwakt door onophoudend bloedverlies, Werd opnieuw naar zijn leuningstoel gedragen, terwijl de koning en zijne officieren, in allerijl den hof verlieten, waar ZOO even een bode een brief had gebracht.</p>
<p>Weinige oogenblikken daare- verried de draf van eenen troep ruiters, dat Leopold v 0(,.. goed zijn hoofdkwartier had verlaten, om zijne vlucht voort te zetten naar Mechelen en niet in de handen van den prins van Oranje te vallen, die Trieer en meer Leuven naderde en weldra meester van de stad zou zijn. Het kanon zweeg weldra, de strijd was geëindigd, een Wapenstilstand gesloten. • In de arme boerenhut lag een jong man te sterven, door Zijne weenende moeder en broeders omringd. Geneeskundige hulp was er niet te vinden en ook zij zou weinig gebaat hebben. Langzaam verloor André de kracht, het leven, maar ieder °ogenblik, hoe men zich ook wilde bedriegen, zag men den dood naderen. rjeknield voor den stoel waarop hij was gezeten, lag zijne</p>
</text>
|
