| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>woorden: Sauve qui peut! Sauve qui peut! door hun allen geroepen, terwijl zij de kar voorbijvlogen.</p>
<p>Die woorden troffen de soldaten diep.</p>
<p>Was het aan een koning het signaal tot de vlucht te geven, aan een generaal de eerste het slagveld te verlaten? Neen, een zeekapitein verlaat den laatsten zijn schip, een oorlogskapitein den laatsten het strijdperk. Die vlucht kwam op eens de vermoedens van André staven, de beschuldiging van Victor bevestigen. Ziet, daar vlucht de intriguarit, riep deze rechtstaande en op den koning wijzende; daar vlucht hij, aldus een schandelijk einde aan zijne kuiperijen stellende. 0, dat is lafheid! riepen verscheidenen der gekwetsten, opgewonden ondanks hun bedenkelijken toestand. Neen, dat is berekening, hernam Victor; die vlucht is het laatste bedrijf van de bloedige tragedie door die heeren gespeeld. Het doel is bereikt : de beide Belgische legers zijn verslagen, de omwenteling is vernietigd, het volk beleedigd, vernederd, de koning van Holland gewroken; thans zullen de Hollandsche legers zich terugtrekken. De diplomatie heeft gezegepraald. Vloek over die mannen! vervolgde Victor met trillende stem.</p>
<p>Die hevige beschuldiging maakte diepen indruk op allen die ze hoorden en ontstelde verscheidene hunner.</p>
<p>De kar bleef staan, zij was op hare bestemde plaats. De voerman, na het teeken der vlucht door den koning gegeven, had zijne paarden gezweept, uit vrees de Hollanders op de hielen te hebben.</p>
<p>Na de eerste ontroering maakte de angst zich van verscheidenen der gekwetsten meester, die meenden in hunnen toestand, door de zegepralende Hollanders als krijgsgevangenen medegevoerd te worden.</p>
<p>Zij stapten uit de kar of werden er uitgedragen, naarmate hun toestand erger was en naar eene naburige woning geleid. Een jonge priester hielp hun hierin en sprak hun moed in,</p>
</text>
|
