| Full text |
Re
| Twee aangezichten min. De trotsche mogendheid
Des eersten scheppers blijkt in 'teeuwig onderscheid
15 Van al wat was en isen worden zal nadezen »
Enis ’t laatdunken van den mensch zoo hoog gerezen
Dat menschen kunnen, waartoe God in allen schijn
Een Niet kunstenaar genoeg, niet schepper wilde zijn.
a Ziet hoe ver 't zoete volk in deza blindheid dwalen.
5 20 Gaat met hen wandelen door boom en berg en dalen.
Dat 's, zeggen ze, een gezicht dat schilderachtig staat.
‘k Kan niet ontschuldigen 't is darteltjes gepraat.
Mij dankt, zij zeggeu : God maakt kunstige kopijen
Van ons oorspronkelijk en mag zich wel verblijen
25 In 't meesterlijk patroon: al waar 't van onze hand
Ì 't En kon niet schooner zijn in zee en lucht en land,
4 Gaat met die scheppers « thuis » en leent hun ’t strakste wezen
't Langmoedigste geduld, om door en door te lezen
Hoe God uw aangicht schiep. Als 't lang gemarteld is,
30 Dan staat gij in 't paneel… maar in één woord.… 't is mis.
Zij scheppen U een iets, een bloedverwant, een broeder,
Maar gij en staat er niet, De dochter is maar moeder,
Jie De vader is maar zoon. En zoekt gij meer bewijs,
Komt tot een tweede proef. Daar is ’t weer een ander wijs :
35 Een ander bloedverwant, een nieuwe nicht geboren,
En gij in twijfeling wie wijzelijkst verkoren
Ziet nu de menschen in hun oogeloosheid aan,
Of 't volk is om Gods doen of misdoen aan te slaan,
DE GELEERDEN.
I De letterlien zijn blind :
Zij zien maar door hun boek, zij struiklen als een kind
En meenen vast te gaan in al hun doen en zeggen.
Vijf roepen : dat 's de weg, tien kunnen 't wederleggen.
En Waarheid is maar één. Hier loopt de zon in 't rond
5 Daar is 't der wereld werk bij nieuwen vaster vond.
? |
