Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>» Heer, in den Hemel, op de aarde en op alle plaatsen. Dank U in » het Heilig Sacrament, wiens hostie broederlijk van hetzelfde » koren komt waar wij onzen boterham van eten en die wij aanbid» dend in de processie door de velden met keerslicht en wierook » omringen. Dank zelfs om den Jezus dien ik uit hout gesneden » heb en de groote donkerte en 't weinig licht van mijn hart heeft</p>
<p>» nagegaan.</p>
<p>_ » Ik dank o Heer !... Op harpen en snaren! staat er in mijn » kerkboek, maar ik heb niets dan een bugel, waarop ik slechts een » wals en een doodmarsch kan spelen! Ik dank U met mijn heel en » hevig hart! uit heel de volheid van mijn ziel!</p>
<p>»En laat Uwen Wortel als tegendank nog vele jaren op Uw » veld (dat spijtig, ook van 't kasteel is) in het zweet zijns » aanschijns mogen werken!</p>
<p>» Dank op voorhand! »</p>
<p>Dat die Wortel, hier of daar, een tikje pallieteriaanscher of franciskaanscher doet dan, op 't eerste zicht, van hem zou verwacht, kan niet wonder bevonden, waar die Wartel, in eerste instantie, een schepping is van... Timmermans, en dit lyrisme zelf toch essentieel tot het leven der eenvoudigen behoort.</p>
<p>De zestiende-eeuwsche Renaissance-dichters waren de meening toegedaan, dat de litteratuur haar hoogtepunt bereikt in het epos; de verheerlijking van den held; een eeuw later kwam daarvoor het drama in aanmerking; thans schijnen velen hetzelfde belang te hechten aan den « roman-fleuve» : tevens epos en drama trouwens van den modernen tijd, doch zonder held! Maar, reeds is de reaktie merkbaar : hoe langer hoe steviger stuurt men aan op een drastischer vorm. Onze twintigste eeuw, de eeuw van de synthese? In de wijsbegeerte, de geschiedenis, de litteratuur? En varen dan allerlei levenswaarden, buiten hun bedding geraakt, weer eenzelfde strooming uit? Om Reymont's « Boeren » laten wij « Boerenpsalm »</p>
</text>
|