Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>In deze gemoedsstemming, zwevend in dien gedachtenkring, moest zijn antwoord op het voorstel zijner oversten, eindelijk « neen » luiden en het was ook zoo. Paul weigerde het aanbod en ging nog verder. Hij legde het priesterkleed af, zich niet meer geschikt gevoelende tot de taak, die de zwarte rok met zich bracht en nog brengt. Ja, hij legde dit kleed af, omdat hij niet wilde liegen, noch tegenover zijn geweten, noch tegenover de geloovigen. Die eerlijke, doch stoute daad verwekte gramschap, haat bij zijne oversten. Zij rekenden er zich als beleedigd door, en bet was als of zij er eene beschuldiging in zagen, door den Jongen man hun in het gezicht geworpen. Paul's besluit maakte ook een diepen indruk op zijne gewezene parochianen. De vereering, de liefde, die zij hem toedroegen, veranderden bij de meerderheid, onder den invloed des geloofs blikkende, in een zekeren schrik. De sprong was te hevig voor die zwakke geesten en het was nieteene zekere bevangenheid dat zij aan hun vroegeren herder dachten. Zij hadden hem te lief gehad, om afschuw voor hem tO gevoelen, maar het geloof, het fanatisme waren te diep in hunne harten geworteld, om eene daad, als die door Paul begaan, te begrijpen, te vergeven of te verrechtvaardig,en. Een klein deel der geloovigen zag de zaak wat dieper in en dacht na over de beweegredenen, die Paul tot zijnen stap hadden kunnen doen besluiten. Dit moedig voorbeeld bracht een eersten, voor verscheidenen hunner, wellicht beslissenden stoot aan hun geloof, verminderde hunne slaafsche onderworpenheid en bracht twijfel in hunnen geest. Doch geen hunner dierf in het openbaar laten zien, dat hij ileg met den a afgevallene, met den ketter, » met den beiligschender » sympathiseerde. k Zij schrikten voor hun bestaan terug, dat erg werd 9edleigd, want nauwlijks had Paul een beslissend antwoord 28</p>
</text>
|