Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>door een stoet, waaraan alle de bewoners van het dorp deel namen.</p>
<p>Over dien blijk van genegenheid was hij zeer aangedaan; en de toespraak die hij tot de dorpelingen hield getuigde van Zijne ontroering. De boeren hadden Paul lief, waren bevreesd geweest voor Zijn leven en dubbel gelukkig hem weder in hun midden te zien. Gansch den dag duurde, het -feest en overal waar de Jonge priester zich vertoonde, schaarde men zich rond hem, om zijne hand te drukken, tegen hem te spreken, door hem gezien te worden en het verhaal van den veldslag te hooren. Hierin verzweeg Paul wat hij van den koning dacht. Men had kroonen voor hem gevlochten, bloemtuilen geplukt, triomfbogens opgericht en bloemen werden op zijn weg gestrooid. Zijn terugkeer was de triomftocht van den brave. Na het feest werd hij zwaarmoedig. Thans was liet °ogenblik gekomen te beslissen, of hij ja dan neen het priesterkleed ZOU blijven dragen; een nieuwe strijd begon en hij gevoelde bet, er moest een einde aan komen. Te midden van het boerenfeest had dit gedacht hem gepijnigd. Zijne oversten, als kenden zij wat er in hem omging, lieten hem weinig rust en drongen er op aan, dat hij naar de stad kwam, om door zijn talent en karakter invloed op de Werklieden te verkrijgen, die altijd meer vrijzinnig gestemd Zijn dan de boeren.</p>
<p>Hij wist niet wat antwoorden op dit voorstel, de strijd was nog niet beslist in zijn hart, maar toen men hem in bedekte Woorden liet raden wat men van hem verwachtte, toen men hem, onder den dekmantel van een dam op te werpen tegen de omwentelings-ideëen, liet vermoeden dat men zijne hulp verlangde in de verslaving des volks aan de geestelijkheid, dan kwam zijn gemoed daartegen op, zijn twijfel werd zekerheid en niet rechtstreeks durvende weigeren, vroeg hij eellige dagen tot overweging.</p>
</text>
|