Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>volkomen vrij staat, in alles uitsluitend zijn instinkt te raadplegen en te volgen.</p>
<p>Om den waren Gide te kenschetsen zouden een paar bladzijden volstaan. Van jongs af, was Gide, die religieuse leiding alleen kende onder den vorm van protestantsch puritanisme, en wien dus ook het sakramenteel leven vreemd bleef, zat en ziek van Gods geboden. Ermee lag trouwens zijn vroeg ontloken zinnelijkheid dadelijk overhoop; deze wenschte hij, in geen geval, prijs te geven; hij zou dan uitzien naar argumenten om zijn verzet tegen allen moreelen dwang van buiten te rechtvaardigen; deze waren niet ver te zoeken; hij smeedde ze uit de radikale negatie van alle bestaande levenswaarden; hij deed de proef van dit immoralisme; bevond dat hij er in berusten kon, en besloot : dus, heb ik gelijk... Es ist eine alte Geschichte... 't is de geschiedenis van zoovele jongelingen, wie het aan zedelijken moed ontbreekt om zich te ontworstelen aan het Nessus-pak der zinnelijkheid, en het dan, achteraf, met hollen omhaal van lofuitingen gaan prijzen als een feestrok! Land in zongelaai van de driften, waarvan men moedwillig den stroom der genade afwendt : hoe zou het anders dan verkorsten en verdorren ?</p>
<p>Pater Poucel heet Gide « l'esprit le plus hostile qui soit â nos ámes de chrétien » ; de vrijzinnige Alibert getuigt dat deze « metaphysicien de l'épiderme » (een rake typeering !) met zijn boek << Les « Nourritures terrestres » het meest bijgedragen heeft tot «Ia démoralisation d'une epoque et d'une génération ('18) ».</p>
<p>Een zekere jeugd zoekt vanzelf in de litteratuur de « nietkon formisten » op; zij vergooide weleer haar geloof aan het historisch... romannetje. « Vie de Jesus », van Renan. Thans echter is zij op gekruider kost gesteld; de ethiek trekt haar meer aan dan het dogma; is nu eenmaal de kristelijke moraal prijsgegeven, dan gaat meteen de heele geloofsleer over boord! Zij spreekt dus bij</p>
</text>
|