Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>C'est parce que tu diffères de moi que je t' aime ; je n'aime en toi que ce qui diffère de moi. Eduquer ! Qui donc éduquerais-je, que moi-méme ? Nathanaël, te le dirai-je ? je me suis interminablement éduqué. Je continue. Je ne m'estime jamais que dans ce que je pourrais faire.</p>
<p>Nathanaël, jette mon livre ; ne t'y satisfais point. Ne crois pas que ta vérité puisse être trouvée par quelque autre ; plus que de tout, aie bonte de celà. Si je cherchais tes aliments, tu n'aurais pas de faim pour les manger ; si je te préparais ton lit, tu n'aurais pas sommeil pour y dormir.</p>
<p>Jette mon livre ; dis-toi bien que ce n'est li qu'une des mille postures possibles en face de la vie. Cherche la tienne. Ce qu'un autre aurait aussi bien fait que toi, ne le fais pas. Ce qu'un autre aurait dit aussi bien que toi, ne le dis pas, aussi bien écrit que toi, ne l'écris pas. Ne fattache en toi qu'à ce que tu sens qui n'est nulle part ailleurs qu'en toi-méme, et crée de toi, impatiemment ou patiemment, ah! le plus irremplacable des étres. »</p>
<p>«Le plus irremplagable des étres »... ieder jongeling bleek overtuigd, dat hij er zulk een aan 't worden was.. .Te gereedelijker stemde hij dan ook in, met de beschouwingen van iemand, die blijkbaar weigerde als leider te fungeeren, maar alleen te wijzen op wat eenieder aan onvermoede schatten in eigen wezen ontdekken kon. Nooit had de jeugd, in haar onweerstaanbaren drang naar individualisme, zich zoo onafhankelijk gevoeld, zelfs tegenover Gide! Ontging het haar, dat deze haar feitelijk een Nessus-pak aangepast had : het onmenschelijkste egoïsme?</p>
<p>De litteratuur liep er dadelijk boordevol van : voor wat al « pages intimes » en welke intimiteiten : vooral deze uit de puberteitskrisis ! werd toen, bijna uitsluitend, de aandacht... opgeëischt (9).</p>
<p>Van dit egotisme is me geen ontzettender belichaming bekend,</p>
</text>
|