| Full text |
GA
deren en uwe dochter doen verlossen, wees zeker van
myne woorden, want myn broeder is in de afwezenheid
der Koninginne de grootmoedigste Vorst. ”
“Gedankt zy uwe goede Engel om die gelukkige inge-
ving;en gy , Mynheer De Valois, om uwen edelen moed!”
sprak Gwyde met blydschap. “ ô God, mocht ik door
dezen middel, de tranen van myn armzalig kind zien
opdroogen. Maer wie weet of de banden des kerkers
my ook niet wachten in dit gevaerlyk Frankryk |”
« Vrees niet, Graef, vrees niel” hernam De Valois “ik
zelf zal u verdedigen en bystaen. Een vrygeleide met
mynen zegel en op myne eer bekrachtigd zal u te Ru-
pelmonde terugbrengen, indien onze poogingen vruch-
teloos waren. 1)”
Gwyde liet den toom van zynen draver los, vatte
de hand van den franschen ridder en drukte dezelve
met diepe dankbaerheid.
« Gy zyt een edele vyand ” zuchtte hy.
Terwyl zy in hunne samenspraek voortgingen kwam
de gansche stoet in eene vlakte van wonderbare grootte,
door dewelke de Krekelbeek kronkelend stroomde.
leder maekte zich tot de jacht veerdig.
‚ Ende die coninc sandt sinen broedere Kaerle van Valloys omme
Vlaenderen met vulder macht te regierene , ende comende te Brugge hy
seyde hy soude wel eenen soeten paeys maken , tusschen den coninc sine
broeder ende den lande van Vlaenderen. Kaerle de Valloys hy beloefde bi
sinen rudderschepe, den Grave Guy paeys te vercrygene, up condicien dat
hi wilde gaen tot den coninc met vyftich van sinen edelen en Guy beloef-
det te doen en hi deit.
Die excellente Cronike-
Elke vlaemsche ridder kreeg zynen valk op de vuist »
De honden werden in verscheidene hoopen verdeeld en
de leibandjes van de valken losgemaekt.
De Vrouwen waren nu tusschen de ridders gekomen
en het geviel dat Charles De Valois, zich nevens de
schoone Machteld bevond.
« Ik geloof behaegiyke Edelvrouwe sprak hy
«dat de prys der jacht voor u zyn zal; want nooit zag
ik schooner vogel dan dezen. Zoo gelykelyk gevederd,
zoo sterken. zwing, — zoo geel geschubden klaeuw !
Weegt hy ook zwaer op de vuist 2 ”
“ Ho ja! — zeer zwaer, Mynheer ” antwoordde
Machteld ‘““ en alhoewel hy alleenelyk tot de lage
vlucht is afgericht zou hy ook wel reigers en kranen
in de lucht najagen. ”
« Hetschynt my ” bemerkte De Valois, “ dat uwe
Edelheid hem te veel in vleesch laet groeien. Het ware
beter zyn eten wat le laten wyken. ”
2
«& Neen, neen. Verschoon my Heer De Valois” riep
het meisje met hoogmoed, “ maer gy bedriegt u groo-
telyks: myn valk is juist goed. Ik ben in de valkery
niel onkundig. Zelf heb ik dezen fracien havik opge-
voed , tot de jacht afgericht, en des nachts by keers-
licht bewaekt……. Uit den weg heer De Valois, uit
den weg! — Want boven gindsche beek vliegt eene
snep! ”
Terwyl De Valois de oogen naer de aengewezene
1 De byzonderheden over de valkery welke hier voorkomen, zyn uit
desaengaende werken getrokken.
3.
? |
