| Full text |
— 148 —
de lyken hunner kinderen of broeders te begraven heb-
ben — en dit al om acht Grooten! Indien men u ge-
looven wilde, zouden de wevers meer met den Goe-
dendag dan met het schietspoel te werken hebben;
maer ik hoop dat er onder onze meesters meer Wyze
mannen zyn, die uwen raed niet volgen zullen.”
Deze rede had onder de wevers de grootste onstel-
tenisgebaerd. Eenigen, doch in klein getal, hadden door
hunne gebaren doen kennen dat zy in dit gevoelen
deelden. De meesten waren over den uitval van Brakels
misnoegd.
Met de diepste navorsching had Deconinck zyn oog
op alle de aenzichten gestuerd en zyne aenhangers ge-
teld. Vleiend was voor hem deovertuiging dat weinigen
in de vrees zyns tegenstrevers deelden. Hy antwoordde :
«Er staet uitdrukkelyk in de wet, dat men geene
nieuwe belastingen op het volk zal brengen zonder
deszelfs toestemming. Wy betalen dien vrydom maer
al te duer — en het is niemand, hoe verheven ook,
gegeven denzelven te krenken. Wel is waer dat voor
een’ mensch die niet ver in de toekomst ziet, acht
Grooten in eens betaeld geene gewichtige som uitma-
ken : ook zyn het de acht Grooten niet die my tot we-
derstand doen overhellen; maer de voorrechtten die
ons ten borstweer tegen de heerschzucht der Leliaerts
verstrekken — zouden wy die laten verderven 2 Neen
dit ware eenelaffe, eene zeer onvoorzichtige daed. Weet,
myne broederen, dat de vryheid een tedere boom is,
die, zoodra men eenen zyner takken afbreekt, vergaet
en sterft. Indien gy de Leliaerts aldus den boom laet
snoeien, zullen zy ons welhaest de macht benemen
— 149 —
om den verdorden stam te verdedigen. Het zy gezegd
wie een mannenhart heeft betale de acht Grooten ie f
Wie het echte Klaeuwaertsbloed in zich voelt wesmel
hefle den Goedendag in de hoogte en verdedige het
recht des volks !…. De stemopneming beslisse Ee over
want myn raed is geen bevel.” î
Hier op hernam de wever die reeds gesproken had :
Ef Uwe raed is een verderfelyke raed. Gy schept ver-
maek in muitery en bloedstorting ; op dat uw naem in
die omwentelingen als aenleider moge rondvliegen
Ware het niet veel wyzer de fransche beheerschin 5 die
en onderdanen te dulden en alzoo onzen dee
jandel over den bodem van dit er ì rek
ken ? Ja ik zeg het : — de abelen En
g ippe le Bel
zal onze welvaert vermeerderen, en elk welpeinzend
burger moet de fransche beheersching als een heil
aenzien. Onze Wethouders zyn achtbare en wy
heeren.” hk
De grootste verbaesdheid deed zich onder de wevers
Ee kr Ne De Ee En verachtende blik-
pee g ak eze Ë e Oe den gesproken had.
ns En mEt E 8 kin : lj zyne volksliefde
Be E aer hy een wever dus
spreken scheen hem het gansch ambacht er
door onteerd.
“Hoe!” riep hy “is alle liefde tot Vryheid en Vader-
land in uwen boezem gesmoord? Wilt gy uit dorst naer
goud de handen kussen die u de boeien aen de voeten
doen ? En zullen de nakomelingen zeggen dat de Brug-
en iet hoofd Re zen vreemden en voor zyne
ven gebukt hebben. Neen, ó broeders, Iydt het niet—
? |
